Dé baas of ‘de leiders’ bepalen grotendeels de cultuur. Zij bepalen of er een angstcultuur heerst, of dat de motivatie hoogtij viert.

Maar hoe is het eigenlijk met ze?

En is het belangrijk om die vraag te stellen?

Nou en of! We vragen het alleen niet.

Maar waarom vragen we dat eigenlijk niet? En wat levert het op om wel oprecht aan je baas te vragen hoe het gaat?

Sterke leiders

Het idee van sterk zijn en geen zwakte tonen als leider houden we allemaal met elkaar in stand. De leider vertelt niets over zijn problematiek of stress. En de werknemer durft het niet te vragen of denkt er niet eens aan omdat de leider zich sterk lijkt te gedragen. Omdat er niks aan de leider gevraagd wordt op dit vlak, voelt de leider niet genoeg ruimte om het te delen: 'de werknemers zitten niet op mijn problemen te wachten en daar moet ik ze niet mee opzadelen.’ En zo gaat deze vicieuze cirkel door.

Maar dit helpt niet. Juist soms zwakte of kwetsbaarheid tonen maakt vaak een sterkere leider. Durf het maar eens te doen. En het geeft werknemers ook de ruimte om een betere band op te bouwen met de leider en zelf ook vaker naar voren te stappen om te vertellen dat het niet zo goed gaat vandaag. Resulterend in meer psychologische veiligheid.

De cirkel moet dus doorbroken worden.

Hoe gaat het?

Deze simpele vraag, wanneer oprecht uitgesproken is de cirkelbreker vanaf de kant van de werknemer. Vraag eens aan je leidinggevende of zij even met je wilt zitten en vraag eens naar haar. Vraag door als je een mager antwoord krijgt. Stel open vragen als:

• Maar hoe is het echt met je?

• Waar loop je tegenaan?

• Wat geeft je stress op dit moment?

• Waar ben je gestresst van?

• Waar denk je over na de laatste tijd?

• Hoe is het bij je thuis?

• Hoe voel je je?

Er zijn 5 redenen om dit te doen.

1. Het is goed voor de leider

Deze lijkt vrij logisch en dat is ie ook. Hoe fijn is het om van mens tot mens, niet per se rekening houdend met hiërarchie, positie en politiek, te vertellen hoe het met je gaat, waar je tegenaan loopt en mogelijk hulp bij kunt gebruiken. En dat iemand ook nog eens luistert naar je. Zeker in een positie waarin dat amper aan je wordt gevraagd. Wat een opluchting.

Wat is het gevolg? Een lekkerder in haar vel zittende leider die met minder chagrijn en stress haar werk verricht. Negativiteit is aanstekelijk. Bevlogenheid ook. Je wilt toch liever een bevlogen leider?

Daarnaast krijgt ze de mogelijkheid kwetsbaar te zijn, wat haar uiteindelijk een sterkere leider maakt. Zeker als je complimenteert dat het knap is dat ze zoveel over zichzelf heeft durven blootgeven tegenover jou. De kans dat ze dit dan tegenover andere collega’s doet wordt groter.

2. De leider gaat beter luisteren

Leiders zijn net mensen. En als mens zijn ze gevoelig voor het wederkerigheidsprincipe. Oog om oog, tand om tand, maar dan in dit geval positiever. Jij luistert naar de leider, de leider luistert naar jou.

Je herkent dit ook bij jezelf. Wanneer iemand oprecht geïnteresseerd is in je dag, je uitdagingen, je leven en door blijft vragen, des te meer krijg je de behoefte, in sommige gevallen een oplopend schuldgevoel, dat je de vraag terug moet stellen. ‘Vertel nu eens over jou’.

De leider doet dat ook en dat is alleen maar goed voor jou, je team en de organisatie.

3. Er ontstaat meer begrip

Nu dat je weet wat er speelt bij de leider, begrijp je ook beter waarom zij de besluiten maakte die ze maakte. Het is geen speculatie meer of ze het nazaad van Satan is, maar ze blijkt veel meer op haar bord te hebben liggen dan je je voorheen had voorgesteld én ze moet uitvoeren wat in de hogere regionen wordt besloten, zonder erover te mekkeren. Maar nu ze toch met jou praat en eerlijk is, vertelt ze dat ze het vreselijk vond die besluiten te hebben genomen.

De leider wordt weer mens. En met mensen samenwerken is een heel stuk fijner, productiever en duurzamer.

4. De productiviteit stijgt

Naast dat de leider meer mens wordt voor jou, worden niet alleen jij, maar alle werknemers meer mens voor de leider door jouw daad. De leider gaat besluiten nemen om de groep te helpen in plaats van te gebruiken. Blokkades worden sneller en gemakkelijker uit de weg geruimd, de sfeer wordt er beter op, samenwerken en communicatie gaat beter, de lijntjes worden korter, betrokkenheid wordt verhoogd, veiligheid wordt vergroot. Wat allemaal leidt tot een hogere productiviteit en meer gemak om het doel te halen.

En eigenlijk nog beter, de hoeveelheid mensen die lekker in hun vel zitten stijgt. 19 procent van medewerkers geeft aan dat de manager de hoofdreden is voor vertrek. Aan de andere kant zegt zo’n 25 procent dat de manager juist de reden is dat ze blijven. Een simpele en oprechte ‘hoe gaat het met je’ richting de manager kan haar doen verschuiven van die ‘ik wil weg door haar’ kant, naar de ‘ik blijf door haar’ kant. Natuurlijk snap ik dat het niet zo gemakkelijk en snel gaat, maar als je het niet probeert…

5. De menselijkheid stijgt

En dit bedoel ik niet alleen in de organisatie. Mensen nemen hun werk mee naar huis, als ze al niet thuis zitten op dit moment. Zo ook leiders. Als je onvoorwaardelijke aandacht krijgt van een ander, geeft je dat niets anders dan een goed gevoel wat je daarna ook uitstraalt naar de mensen om je heen. Je voelt je waardiger als mens en accepteert daarmee gemakkelijker de menselijke (en soms dus vervelende) eigenschappen van anderen. Als iedereen dat meer zou hebben wordt het toch een stuk gezelliger ondanks die corona crisis.

Waar wacht je nog op?

Serieus?! Ga!! Vraag aan je leider, manager, leidinggevende, directeur, chef, iets wat start met een C in de functietitel, hoe het met hem of haar gaat. Ga er eens voor zitten. Vraag diegene een half uurtje tijd. Je zult versteld staan van de impact op je team of de organisatie die je hebt als ’maar een werknemer’ zijnde, door dit simpele ding te doen. Hup! Vort!